Purmerend - Januari 2013 - Het plan

De feestdagen zitten erop en langzamerhand komt de datum van mijn volgende vakantie in zicht. Het is nu 84 dagen voor ik vertrek voor een twee weekse vakantie richting de Fiji eilanden. Op 7 april vertrek ik voor de eerste etappe van de reis, Amsterdam - Singapore. Ik verblijf zo'n 15 uur op Changi Airport waar ik een hotelkamer heb gereserveerd zodat ik lekker kan douchen, een bad nemen of een tukje doen. Omstreeks 21:00 uur vertrek ik voor de tweede etappe die mij naar Melbourne brengt. Dit is maar een vlucht van ruim 7 uur. Een eitje dus als we kijken dat ik er dan al 12 en een half uur op heb zitten. 's Ochtends vroeg kom ik aan in Melbourne en heb daar ook een hotelkamer geboekt om de 16 uur door te brengen die liggen tussen aankomst en vertrek voor de derde en laatste etappe. De vlucht van Melbourne naar Nadi airport die gelukkig maar 5 uur duurt. Hiervandaan is het nog een 2,5 uur durende bustocht en een 1 uur durende boottocht om aan te komen in mijn eerste verblijfplaats, Beqa Island. Daar verblijf ik 1 week in een zeezicht cottage. Het is de bedoeling om dagelijks twee duiken te maken rondom Beqa Island. Als het goed is is er ook een mogelijkheid mee te doen op een Shark trip waar je verschillende haaien van dicht bij kunt meemaken. Dit is de verblijfplaats van de Bull Shark, een haai die gemiddeld tussen de 2,5 en 3,5 meters in lengte meet. Dus dat wordt smullen (en ik bedoel niet voor de haai.....).

De tweede week vertrek ik richting het eiland Taveuni. Vanuit Nadi airport een vlucht van 1,5 uur. Daar verblijf ik in een Tropical Bure (Fijian voor huis) en maak ook hier weer twee duiken per dag. Deze wateren zijn zeer bekend om de zachte en harde koralen en het daarbij behorende visleven.
Na deze week wordt het weer een lange zit (26 uur vliegen) om thuis te komen maar daar denken we nog maar even niet aan. Als je naar de andere kant van de wereld op vakantie wil gaan duurt het even voordat je er bent, maar soi daar heb ik nu eenmaal voor gekozen.

Wat rest zijn de herinneringen en de dvd

Purmerend, 4-4-2012, 16:30

Na een lange zit ben ik weer terug waar het allemaal begonnen is, thuis. Ook de baggage is meegenomen en die had ik zelfs al vrij snel van de band op Schiphol af kunnen halen. Wel moest ik nog even bij de douane langs om voor de zoveelste keer de baggage te laten checken via de x-ray machine. Maar voor de rest kon ik gewoon doorlopen. Het viel mij wel op dat er tv-camera’s aanwezig waren in de aankomsthal en zo’n welkom had ik niet verwacht. Terecht denk ik achteraf want er was volgens mij een cricket team van het Trinity college (Dublin) die blijkbaar kampioen waren geworden van tournooi voor college leden onder de 19 wat gehouden werd in Sri Lanka.
Nu kan ik me enkel nog bezighouden met de tas uitruimen en alles weer opbergen voor de volgende keer. Met andere woorden ik kan me weer gaan bezighouden met de plannen voor volgend jaar. Wat dat gaat worden is nog niet zeker maar ik zit te denken aan.... Fiji, weekje live-aboard en aansluitend een weekje hotel. Maar dat is nu nog toekomst muziek.
Deze reis is in ieder geval geheel geslaagd te noemen.

Dubai Airport, 4-4-2012, 05:30

Gisteren weer vertrokken uit Palau na een dagje niksen en wachten tot het zover was. Het weer was niet zo, dat je lekker rond het zwembad bleef hangen want er stond een forse wind en dat bracht nogal eens een buitje met zich mee. Bij het inchecken in Palau duurde het aanzienlijk om een boarding pass te krijgen, Het lukt hun niet om de boeking in het systeem te krijgen. Op een gegeven moment wordt er gezegd dat ik mijn koffer in Manilla moet ophalen omdat ik daar een overnachting heb, wat dus helemal niet het geval is.  Maar goed achteraf blijkt dat de dame in kwestie eenfout had gemaakt waardoor dit niet lukte.  Na een drie urige vlucht vanuit Palau naar Manilla werd het nog spannender.
Eerste struikelblok was om een boardingpass te krijgen voor de vluchten met Emirates. Je begeeft je dan naar de Transfer Desk en die gaan dit dan regelen. Met mijn paspoort, en ticket gaat zo vlotte juffrouw hier achteraan. Maar naar mate de tijd verstrijkt ga je toch van alles in je hoofd halen, waar blijft ze, waar is mijn paspoort.. En het duurde maar en ik zag de tijd van inchecken maar steeds dichterbij komen. Maar goed, ook dit kwam weer op het nippertje in orde. 

Nu ging het nog om mijn baggage. Aangezien mijn duiktas mee moest met de vlucht naar Manilla, is wel zo handig denk ik, moest deze handmatig van boord worden gehaald en  bij de betreffende gate worden afgeleverd. Op zich was er niet veel tijd tussen de landing (half uur vertraging) en het vertrek naar Manilla. Dus ook hier ging een dame van Emirates, met mijn boarding pass dit regelen. Inmioddels is de tijd om in te checken aangebroken maar ik had dus nog steeds niet mijn boarding pass terug gekregen en wist ook nog niet wat er nu met mijn tas is of beter gezegd gaat gebeuren. De eerste reizigers konden inchecken en ik sprak de betreffende dame weer aan. ”Yes, yes, yes, it is in order you can point out your bag and here is your boarding pass back”. PFfffff. ‘k ben toen maar gelijk doorgelopen ondanks dat ik nog lang niet aan de beurt was. Maar voor de rest ging alles goed.

Heb wel na het opstijgen lekker zo’n zes uur kunnen slapen ondanks alle opwindingen voel me dus nu, in het vroege ochtend gloren in Dubai, zo fris als een hoentje. Heb eigenlijk wel trek in een biertje maar het is tenslotte vroeg in de morgen dus zal ik het doen met een flesje water.

Hierna nog een uurtje of 6,5 vliegen en dan ben ik weer op schiphol, als de piloot tenminste ook zo fris is als een hoentje. En dan maar hopen dat mijn duiktas weer op de bagageband verschijnt.

Het aftellen is begonnen

Sea Passion Hotel, 1-4-2012, 13:30

Vanochtend ben ik weer terug waar het allemaal begon, Palau. Gisteren met een uurtje vertraging vertrokken uit Palau en om 02:00 aangekomen in het Sea Passion Hotel. Bij de ingang van het vliegveld wordt je door iemand gecontroleerd middels je paspoort en ticket. Op zich niets vreemd zul je zeggen. Ik werd zeer nadrukkelijk bekeken en vergeleken met de foto in mijn paspoort (ook niets vreemd, ik weet het). Uiteraard ga je dan niet slim lopen doen en de boel in de maling nemen, toch? Dan geef je de koffers af , die ze openen en controleren of je niets uit Yap probeert te smokkelen (o.a. schelpen, koraal enz). X-Ray hebben zie hier nog niet van gehoord. Daarna wacht je in een hal, is dus gewoon buiten onder een afdakje (maar goed ook want het begon weer even te regenen). Als dan het inchecken begint wordt je weer via je paspoort en ticket gecontroleerd. En nu drie keer raden door wie, jawel door dezelfde persoon die je vijf minuten geleden voor de eerste keer gecontroleerd had. Ik kon het dus niet laten om tegen de man te zeggen: “I’m still the same”, waardoor de man moest glimlachen  zijn schouders optrok en mompelde “ we must do this so”. Geweldig zo’n manier van werken. Maar ja, bedenk wel je vliegt met Unites Airlines en dat is Amerikaans. Toen we vanuit Manilla vertrokken richting Palau, dat is alweer twee weken geleden, werden we zelfs nog uitgebreid gefouilleerd.

Het weer in Palau vandaag weer schitterend, een zonnetje, blauwe lucht met hier en daar wat bewolking en een graadje of 30. Toen ik vanochtend ben gaan slapen had ik niet in de gaten dat de gordijnen nog open waren en werd daarom dan ook prompt rond de klok van 06:00 uur wakker van het felle licht wat in de kamer scheen. Na nog een beetje te hebben door gesukkeld ben ik om 07:00 maar gaan ontbijten.  Na het ontbijt heb ik een uurtje of twee van de zon en het zwembad genoten (moet tenslotte nog wat kleur opdoen) en ben daarna weer naar de kamer terug gegaan en heb een uiltje geknapt. Eenmaal wakker ben ik maar gaan lunchen.

De rest van de dag zal niet uit meer gaan bestaan denk ik zo (hahaha) al zal de lunch dan worden vervangen voor het diner.

Prive strand van het Sea Passion Hotel

Nog een leuk uitzicht vanuit het zwembad

Je waant je niet in het hotel met dit uitzicht.

Micronesie - Nog 1 dag te gaan.

Yap – Manta Ray Bay Resort, 29-3-2012, 15:30

Gisteren twee duiken gemaakt in het zuidelijk gedeelte van Yap. Ik vond het wat tegenvallen. Veel van het hardkoraal was dood, het leek wel of het verstikt was door het zand. Dit kan wel klopen aangezien ze hier een paar jaar geleden een orkaan hebben gehad die veel schade aan het het onderwaterleven heeft veroorzaakt. Doordat er veel koraal dood was is er ook weinig (vis)leven te zien. Toch is het heel anders dan in Palau. Niet alleen door het mindere zicht maar je ziet hier gewoon minder verschillende vissoorten rond zwemmen.

Vandaag hebben we weer gedoken op de site “Stamfish” voor de Manta’s en op de site “Vertigo” om de haaien te voeren. Met beide duiken hebben we onwijs mooie momenten meegemaakt. De bijgaande foto’s zeggen wel voldoende denk ik. Qua haaien gaat het om zwartpunt rifhaaien en om grijze rifhaaien. Moeilijk om in te schatten hoeveel het er waren maar ik denk zo ongeveer tussen de dertig en veertig haaien. De haaien zijn behoorlijk tam want ze komen soms heel dichtbij langs zwemmen. Zp dichtbij dat je ze kunt aanraken. ‘k heb dat maar niet gedaan want wie weet willen zij ons dan ook ‘aanraken’ en dat willen we maar liever vermijden. Het blijven natuurlijk wel roofdieren. En al mag National Geographic en Animal Planet zoveel keren zeggen dat ze niets doen, je moet toch maar afwachten of de betreffende haai dat ook gezien heeft en zich ook als zodanig wil gedragen.!!!!

Manta

Manta

Grijze rifhaai

Grijze rifhaai 

Grijze rifhaai

Grijze rifhaai

Grijze rifhaai

Grijze rifhaai

Nog een duikdag te gaan en dan zit het er al weer op en gaan we weer verkassen, terug naar Palau. Het weer is hier nog steeds prachtig met veel zon en wat bewolking. Het bier is nog steeds voorradig en koud en het eten is prima dus met andere woorden ik vermaak hier nog steeds uitstekend.

Micronesie - .... en verder

Yap – Manta Ray Bay Resort, 27-3-2012, 16:30

Gisteren was er een welkomstparty en werden de gasten aan de eigenaar en zijn familie voorgesteld. Zowel de eigenaar als de de (belangrijkste) medewerkers/managers hebben een welkomst speech gedaan en vertelden in kort hun taken en hoe blij ze wel niet waren dat wij gekozen hadden voor hun hotel. Eigenlijk best wel leuk en met als bijkomend voordeel een rondje van de baas en verlengd happy hour en dat is toch maar weer mooi meegenomen, dacht ik zo.
Het blijkt dat James Cameron, die volgens mij Titanic heeft gemaakt, hier in de buurt (100 mijl vandaan) een record poging heeft gedaan om tot 11 km te duiken in een zelfgemaakte onderzeeboot voor 1 persoon. Helaas voor hem is het record niet gebroken aangezien hij eenmaal op de bodem was aangeland twee meter tekort kwam. Dat zal balen geweest zijn. Nu hoorde ik dat er vanavond meer gasten van deze expeditie in het resort aanwezig zijn en dat er videobeelden getoond gaan worden van deze poging. Met een lekker lokaal biertje, wordt hier overigens zelf gebrouwen, lijkt me dat wel een leuke afsluiting van deze dag te gaan worden.

Barracuda

Anemoonvis

Nog een vis

Lobster

Schelp

Schildpad

We hebben vanochtend dezelfde duiksite bezocht als gisteren, “Stamfish”. De cleaning station voor Manta’s. Was het gisteren al een pracht duik, vandaag werd het nog eens dubbel en dwards overgedaan. Ongeveer 5 tot 10 Manta’s die voorbij kwamen om zichzelf een onderhouds beurt te laten geven. Zelfs werd er hier een daar een poging gedaan een vrouwtjes Manta te paaien (sex op het rif dus zogezegd). Ik lieg niet en ik kan het bewijzen want het staat op film (nee, het wordt geen sexfilm).
Ook vandaag was er weer een Manta die langzaam voorbij zwom en ons onderzocht. Na ongeveer 20 minuten kwamen ze zelfs voorzichtig over ons heen zwemmen. Soms horen we dat Manta’s niet van de bubbels (uitgeademde lucht) houden maar blijkbaar vinden het sommige Manta’s dit wel lekker want je kon duidelijk zien dat ze de bubbels opzochten en er voorzichtig met hun vleugel doorheen zwommen.

Sex on the reef

Manta

Manta on the reef

De tweede duik was op de duiksite “Vertigo”. Hier wordt ook de Sharkfeeding gedaan. Ik heb me hiervoor wel opgegeven maar of dat nog doorgaat moet ik afwachten want er zijn niet zoveel gasten aanwezig en er is sprake dat er een minimum van 8 gasten moeten zijn willen ze dit doen. Tot op heden hebben er maar drie ingeschreven. Dus het is afwachten.
Eerst hebben we zo’n 20 minuten doorgebracht met het bekijken en bekeken worden van een aantal grijze rifhaaien en zwartpunt rifhaaien. De haaien zwommen langs ons heen en kwamen even later weer terug voor de volgende ronde. Mogelijk dat ze verwachten dat er weer iets gaat gebeuren maar dat is natuurlijk gissen. Wat ik er tot nu toe van begrepen heb wordt er tijdens deze excursie de haaien niet echt gevoerd maar worden ze gelokt met vis(afval).  Dat is beter voor de haaien en voor de mens (minder gevaarlijke situaties).
Daarna een rustige tocht met de stroom mee totdat we een uur vol hadden gemaakt. Aangezien beide duiken erg ondiep bleven konden we gemakkelijk het uur vol maken.

Grijze rifhaai

Zwartpunt rifhaai

Zwartpunt rifhaai

Etenstijd

De pret gaat gewoon verder

Yap – Manta Ray Bay Resort, 26-3-2012, 14:30

Het weer in Yap is zoning en ong. 29 graden. Hier en daar wat bewolking maar later op de dag is de bewolking wat toegenomen.

Vanochtend de eerste twee duiken in Yap gemaakt en ik moet zeggen ze waren helemaal niet slecht. De eerste duik verliep vrij rustig, een enkele witpunt en grijze rifhaai en voor de rest niets spectaculairs gezien. De tweede duik was op een Manta poets station en dat was heel leuk. Je ligt daar op het rif op zo’n vijf meter diepte en wacht dan af of de Manta komen. En ze kwamen inderdaad.
Een aantal keren kwam er een Manta zo dichtbij langs zweven dat je niet aan de indruk kon ontkomen dat de Manta ons aan het bekijken was. Op een gegeven moment kwam er een Manta over me heen zwemmen en was zo dichtbij dat mijn camera niet meer kon scherpstellen (en dan praat je dus over centimeters). Echt heel cool. Eigenlijk was deze duik de mooiste “safety stop” die ik ooit heb gemaakt. Voor de niet duikers onder jullie, een safety stop maak je aan het eind van je duik tussen de vijf en drie meter om zoveel mogelijk stikstof uit je lichaam te krijgen.

Na de twee duiken zijn we weer naar het hotel terug gevaren en na een lekkere douche heb ik genoten van de lunch; beer battered fish and chips. Vanmiddag hebben we om 18:00 uur een welkomst party en dan wordt het weer tijd voor een biertje.

Palau - Wat er allemaal is gebeurd intussen.

Yap – Manta Ray Bay resort, 25-3-2012, 12:00

Na ongeveer een drie kwartier vertraging te hebben opgelopen voordat we uit Palau konden vertrekken zijn we vanochtend om 04:00 aangekomen in het Manta Ray Bay Resort in  Yap. Ben uiteraard gelijk gaan slapen en  vanochtend om 09:50 wakker geworden.
Heb hier een ruime kamer met twee tweepersoonsbedden, een buro om mijn laptop op te gebruiken en een eigen badkamer. Dit om een indruk te geven van de afmetingen, ik schat zo’n zes meter lang en vijf meter breed en dat is best ruim te noemen.
Vanmiddag is er happy hour (elke dag trouwens) en daarna een party voor de nieuwe gasten.  Morgen ga ik de eerste duik maken in Yap.

Aangezien ik verleden week geen internet tot mijn beschikking had kon ik geen berichtjes plaatsen. De belevenissen van verleden week stuur ik dan ook in 1 keer op.
Het weer is hier op dit moment, zwaar bewolkt en gisteren toen we aankwamen een klein beetje regen. 

De Tropic Dancer

De bijboot van de Tropic Dancer

Ik in de grot "Blue Hole"

Ik aangehaakt met de "reef hook"

De Napoleon vis en ik

Filmen op het rif

Het afscheids diner op de Tropic Dancer

Op weg naar het eiland Peleliu

Tank op het eiland Peleliu

Oorlogs monument op Peleliu

Wat kun je meer zeggen dan aaaahhhhh

Palau – Tropic Dancer, 19-3-2012 13:15

Gisteren aangemonsterd op de Tropic Dancer. Mijn verblijfplaats voor de aankomende week. De Tropic Dancer is een zeer mooie en luxe boot. Met een grote salon met vloerbedekking en twee grote banken. Een drietal tafels om te ontbijten en lunchen en waar ook het diner plaats vindt. Enkel voor het ontbijt en lunch worden de gerechten klaar gezet en kun je zelf pakken. Het diner wordt opgediend en geserveerd. Dit is voor mij de eerste keer dat het er zo aan toe gaat. De hutten hebben allemaal een eigen douche en wc dus dat is wel zo prettig. Al met al is de boot een aanrader. Ook de cabine is erg luxe ingericht en toch ondanks dat we maar met twaalf gasten aan boord zijn had ik niet de mazzel dat ik een hut alleen kreeg. Mijn “roomie” is een Canadees die werkzaam is in Saudi Arabie. Voor de rest bestaan de gasten uit Amerikanen die als groep hebben geboekt. Uiteraard zijn de Amerikanen duidelijk aanwezig maar op zich lijken ze een stel aardige lui.

Het weer is gelukkig een stuk beter geworden. Het zonnetje schijnt de blauwe lucht is alom aanwezig evenals een aantal witte wolkjes. De zee is kalm en azuurblauw. De eerste duikdag is goed verlopen. We hebben op twee verschillende wrakken gedoken en al duurde de duik voor mij niet al te lang (45 minuten) het waren leuke duiken. Nog geen spectaculaire dingen gezien maar dat kan nog komen. Na de eerste duik bleek mijn duikcomputer te haperen wegens een te lage batterijspanning. Gelukkig konden ze dit aan boord verhelpen en kan ik dus blijven duiken met mijn eigen duikcomputer wat wel zo makkelijk en fijn is.

Het nieuwe onderwaterhuis en camera werkt ook goed al is het filmen toch weer even wennen. Roodfilter stond uit (waardoor er minder kleur onder water op de film is te zien) en de witbalans nog niet eerder gebruikt. Dat is een soortgelijke instelling als die op vele camera’s te vinden met een symbool van een wolkje, een lampje enz (dit voor de niet-fotografen onder ons). Maar soi, de eerste duik is toch meer bedoeld als duik om te wennen dus niets aan de hand en niet veel gemist.

Palau – Tropic Dancer, 20-3-2012, 18:10

Vandaag hebben we weer een hele mooie dag gehad. Het weer is grandioos, warm vochtig maar dat hoort bij de tropen maar ook zonnig en dat is toch aangenamer dan dat de gehele lucht onder een dicht wolkendek zit.

Gisteren leek het er even op dat mijn onderwaterhuis het niet meer deed. Jullie zullen begrijpen dat was wel even vloeken. Wat er aan de hand was weet ik niet maar ik liet het probleem zien aan een van de bemanningsleden en die heeft enkel kunnen meten of de batterijpack stroom gaf. Dat was het geval dus kon ik er verder weinig aan doen. Eenmaal in de hut heb ik toch nog eens geprobeerd om de boel op te starten en tot mijn verbazing (uiteraard ook tot mijn blijdschap) deed de camera het weer. Dus de camera op de twee duiken van vanochtend meegenomen. De duik op Blue Corner is dus niet gefilmd. Maar ik zal nog wel wat meer haaien tegen komen en mogelijk dat we nogmaals hier gaan duiken. We zijn onderweg een aantal Trigger fishes tegen gekomen. Normaal gesproken maakt dat niets uit maar blijkbaar hebben ze eieren gelegd en daardoor zijn ze zeer als je te dicht bij komt. Een van de Amerikanen werd aangevallen door twee van deze soortgenoten. Op zich zijn ze niet zo groot maar ze hebben wel verdomd scherpe tanden door het afschrapen van het koraal gesteente. Zelf ben ik ooit door een Trigger Fish aangevallen en ik had de tand afdruk in mijn vin staan (van hard plastic).

De eerste impressie van de nieuwe camera is uitstekend te noemen. De stabiliteit instelling werkt echt heel goed en ook de sensor is een stuk beter wat ik gewend ben. Dat is goed te zien bij opnames in het wrak en in de grot. Het werken met de instelling van de witbalans gaat nog niet lekker maar dat ligt aan mij en niet aan de camera. Zal wel een kwestie van wennen zijn.

Palau – Tropic Dancer, 21-3-2012, 17:00 uur.

Het weer is nog steeds prachtig geweest. Tot de namiddag waar we enkele buien kregen tijdens de landtour. Maar eenmaal weer aan boord hield de regen al gauw op en brak het zonnetje al weer door. Temperatuur is zo rond de dertig graden.

Vanochtend twee duiken gemaakt bij het eiland Peleliu. Hier zijn tijdens de tweede wereldoorlog zware gevechten geleverd door de Amerikanen om dit eiland te veroveren. In twee dagen tijd zijn er meer dan 8.500 Amerikanen om het leven gekomen. Vanmiddag hebben we een landtour gemaakt om wat van de achtergebleven restanten van deze slag te bekijken. Dan moet je denken aan b.v. een japanse tank, een amfibievoertuig van de Amerikanen, geschut, bunkers enz. Ook zijn we in een grottenstelsel gegaan waar 1.000 Japanners zich verscholen hielden. De gang was uiteraard vrij laag (japanners zijn niet zo groot) en overal waren kleine zij nissen waar je je gemakkelijk kon verschuilen en het vuur kon openen als je was ontdekt. Ook lagen er heel wat lege flessen (zal wel sake zijn geweest) dus waarschijnlijk waren ze constant gans onbekwaam.
Alles bij elkaar best wel indrukwekkend.

De twee ochtend duiken die we hier hebben gemaakt zouden sterke stromingsduiken moeten zijn. Echter de eerste duik was er helemaal geen stroming dus konden we mooi zelf zwemmen. En dat is dan toch weer een tegenvaller. Een ander nadeel is dat als er geen stroming is er ook geen grote vis te zien is (haaien). Maar tijdens de tweede duik hadden we wel stroming en konden we ons dus rustig laten mee glijden met de stroom, “go with the current”. Op een specifieke plek konden we de rifhaak gebruiken. Een ijzeren haak met daaraan een touw van ong. 1,5 meter. De haak wordt achter een rots geplaatst en de andere kant wordt middels een sluiting aan je vest vast gemaakt. Je blaast vervolgens wat lucht in je vest en dan blijf je dus ‘hangen’ in de stroming zonder dat je jezelf hoeft vast te houden. Makkelijk als je toch nog wil filmen of fotograferen.

Zo gezegd zo gedaan en eenmaal aangehaakt (“hooked”) konden we genieten van een aantal Grijze rifhaaien die voorbij kwamen zwemmen. Na een tijdje zijn we verkast naar een tweede plek waar we dit herhaalde en inmiddels was de stroming al een stuk steviger geworden. Ook hier kwamen er weer verschillende grijze rifhaaien voorbij die ik heb gemakkelijk heb kunnen filmen (had tenslotte twee handen vrij). Ook heeft een van de bemanningsleden ons gefilmd dus hopelijk sta ik ook op de film. We komen op nog een paar plekken waar we dit kunnen doen en aan het eind van de trip zijn we dus ervaren “hookers” zoals de bemanning ons liet weten.

Palau – Tropic Dancer 22-3-2012, 19:00 uur.

Toen we vanochtend opstonden, zo rond de klok van zes uur, was het half bewolkt en kon je zien dat er hier en daar wat regenbuien vielen. Dat is zo’n beetje de hele dag zo gebleven.  Half bewolkt en hier en daar een bui. Gelukkig voor ons meer daar dan hier.
Ook vandaag weer mooie duiken gemaakt. De eerste duik van vandaag begon bij de site Blue Holes. Vlak onder het oppervlakte was een gat in het koraal waardoor je naar beneden zwom en terecht kwam in een grote “grot”. Ik schat dat de grot zeker zo’n twintig, dertig meter groot was. Dus op zich ruimte genoeg om met 12 man in rond te dolen. Aan het eind van de duik nog een mooie ontmoeting met een Sea snake gehad en ook hier heb ik weer mooie beelden van kunnen maken.

We hebben voor de tweede keer op ‘Blue Corner’ gedoken. Gelukkig deed mijn camera het nu wel zodat ik hier mooie shots kunnen maken. Ook hier hebben we weer de rifhaak moeten gebruiken. Eenmaal aan het rif vast gehaakt konden we genieten van een grote school vis en verschillende grijze rifhaaien die voorbij zwommen Af en toe leek het erop alsof de haaien ons ook aan het bekijken waren, hopelijk niet met het idee om te zien of we een lekker hapje waren, maar je weet het maar nooit. Op zeker moment kwam een grijze rifhaai op nog geen drie meter afstand langs zwemmen, echt kicken.

De vierde duik van vandaag ging naar ‘German Channel’, een manta poets station. Jammer genoeg hadden de poetsers een dagje vrij en was er dus geen Manta te bekennen. Dit gaat dan ook de boeken in als de enige duik die in het water is gevallen. Morgen is er nog een volledige duikdag en dan zit de vakantie in Palau er al bijna op engaan we verkassen naar Yap.

Palau – Tropic Dancer, 23-3-2012, 17:30

De laatste duikdag zit er op. Vandaag weer drie duiken gemaakt en daarmee de duiken aan boord van de Tropic Dancer afgesloten. Vanochtend weer omstreeks 05:30 – 06:00 opgestaan en een ontbijtje genomen. Daarna hebben we de eerste duik gemaakt op ‘Siaes Tunnel’. Via een grot zijn we door het rif heen gegaan en aan de andere kant de duik verder afgemaakt. Was wel wat onvoorzichtig geweest aangezien mijn diepste duikpunt 36,3 meter was. Doordat ik gebruik maak van Nitrox (meer zuurstof en minder stikstof) mag ik eigenlijk maar tot 32 meter gaan. Gelukkig dat ik maar heel kort zo diep ben gebleven anders had een en ander wel consequenties kunnen krijgen. Maar goed, dat is gelukkig niet gebeurd maar het zet je wel aan het denken dat je toch altijd op moet blijven letten.
De meeste gasten hebben een uistapje gemaakt naar een eiland waar ze de Amerikaanse serie “Survivor” hebben opgenomen. Aangezien ik de sierie niet ken of zelfs niet in Nederland bekijk ben ik lekker aan boord gebleven.
De tweede duik van vandaag  werd gemaakt op ‘Siaes Corner’. Wederom een ‘hook’ area waar we getuige waren van een hele show opgevoerd door wel twintig tot dertig grijze rifhaaien en een paar witpunt rifhaaien. Dat was echt de beste duik van deze week.

De derde duik was op ‘Ulong Channel’ een van de hoogtepunten van Palau. Echter toen wij er doken was er niet veel actie. Een enkele haai en een paar slapende witpunt rif haaien. Zo zie je maar weer, al heeft een bepaalde site een hele goede naam de duik kan toch (wat) tegenvallen en uiteraard is het omgekeeerde ook waar.

Aangezien ik met de laatste duik problemen kreeg met klaren wil ik het duiken nu even laten voor wat het is en (vooral) mijn oren wat rust geven. Tenslotte heb ik nog een volle duikweek te gaan de ik toch het liefst zonder problemen wil volmaken. Morgen wordt het dus inpakken, afrekenen, wat relaxen en dan op naar het vliegveld om de trip naar Yap te beginnen. Vanuit Yap kan ik dan, als het goed is wat frequenter berichtjes sturen.

Palau, Koror Airport, 24-3-2012, 23:05

Vandaag werd een bezoek gebracht aan Jellyfish Lake om hier te kunnen snorkelen met de kwallen. Aangezien ik wat oorproblemen heb gekregen ben ik de gehele dag aan boord gebleven. ’s Ochtends zijn weer aangekomen in Palau waar we de verdere dag in de haven hebben gelegen. Ben zelf maar wat gaan lezen en een film gekeken en omstreeks 16:00 gaan inpakken. ’s Avonds werd er nog een afscheids party gehouden en de foto’s die Ben (een van de duikmasters) werden in een diashow getoond. Was echt lachen want hij heeft er iets heel fraais van gemaakt. Uiteraard heb ik hiervan een kopietje aangeschaft evenals de video die Kris (andere duikmaster) heeft gemaakt tijdens een aantal van de duiken.
Wat de Amerikanen hadden gedaan was de gehele week wat specifieke dingetjes verzameld en en aan het eind van de slideshow de “awards” uitgereikt aan iedereen in verschillende categorieen. Ik kreeg de “most patient award” omdat ik het zo goed had uitgehouden met de gehele groep. Ook kreeg ik de “newbie award” en kan ik altijd bij hun duikclub aankloppen als ik in de buurt ben.

Om 22:00 werd het tijd om afscheid te nemen van de bemanning en van de helft van de gasten. De andere helft werd toen opgehaald en na een ritje van nog geen 25 minuten afgezet bij het vliegtuig. Voor mij was er het probleem dat mijn tas wat te zwaar was (3 kg). Dus heb ik wat van de tas in mijn rugzak gedaan en nog iets in mijn regulator tas. Het grappige is dat de handbagage maar 5 kg mag zijn en dat deze niet wordt gewogen. Wat maar goed is ook aangezien deze nu meer dan 10 kg weegt met de laptop en de extra bagage. Maar goed, nu is het dus een goed anderhalf uur wachten voordat we aan boord kunnen gaan waarna we na een uurtje in Yap aankomen. De rest van de gasten vliegen dan door naar Guam.