Wat rest zijn de herinneringen en de dvd

Purmerend, 4-4-2012, 16:30

Na een lange zit ben ik weer terug waar het allemaal begonnen is, thuis. Ook de baggage is meegenomen en die had ik zelfs al vrij snel van de band op Schiphol af kunnen halen. Wel moest ik nog even bij de douane langs om voor de zoveelste keer de baggage te laten checken via de x-ray machine. Maar voor de rest kon ik gewoon doorlopen. Het viel mij wel op dat er tv-camera’s aanwezig waren in de aankomsthal en zo’n welkom had ik niet verwacht. Terecht denk ik achteraf want er was volgens mij een cricket team van het Trinity college (Dublin) die blijkbaar kampioen waren geworden van tournooi voor college leden onder de 19 wat gehouden werd in Sri Lanka.
Nu kan ik me enkel nog bezighouden met de tas uitruimen en alles weer opbergen voor de volgende keer. Met andere woorden ik kan me weer gaan bezighouden met de plannen voor volgend jaar. Wat dat gaat worden is nog niet zeker maar ik zit te denken aan.... Fiji, weekje live-aboard en aansluitend een weekje hotel. Maar dat is nu nog toekomst muziek.
Deze reis is in ieder geval geheel geslaagd te noemen.

Dubai Airport, 4-4-2012, 05:30

Gisteren weer vertrokken uit Palau na een dagje niksen en wachten tot het zover was. Het weer was niet zo, dat je lekker rond het zwembad bleef hangen want er stond een forse wind en dat bracht nogal eens een buitje met zich mee. Bij het inchecken in Palau duurde het aanzienlijk om een boarding pass te krijgen, Het lukt hun niet om de boeking in het systeem te krijgen. Op een gegeven moment wordt er gezegd dat ik mijn koffer in Manilla moet ophalen omdat ik daar een overnachting heb, wat dus helemal niet het geval is.  Maar goed achteraf blijkt dat de dame in kwestie eenfout had gemaakt waardoor dit niet lukte.  Na een drie urige vlucht vanuit Palau naar Manilla werd het nog spannender.
Eerste struikelblok was om een boardingpass te krijgen voor de vluchten met Emirates. Je begeeft je dan naar de Transfer Desk en die gaan dit dan regelen. Met mijn paspoort, en ticket gaat zo vlotte juffrouw hier achteraan. Maar naar mate de tijd verstrijkt ga je toch van alles in je hoofd halen, waar blijft ze, waar is mijn paspoort.. En het duurde maar en ik zag de tijd van inchecken maar steeds dichterbij komen. Maar goed, ook dit kwam weer op het nippertje in orde. 

Nu ging het nog om mijn baggage. Aangezien mijn duiktas mee moest met de vlucht naar Manilla, is wel zo handig denk ik, moest deze handmatig van boord worden gehaald en  bij de betreffende gate worden afgeleverd. Op zich was er niet veel tijd tussen de landing (half uur vertraging) en het vertrek naar Manilla. Dus ook hier ging een dame van Emirates, met mijn boarding pass dit regelen. Inmioddels is de tijd om in te checken aangebroken maar ik had dus nog steeds niet mijn boarding pass terug gekregen en wist ook nog niet wat er nu met mijn tas is of beter gezegd gaat gebeuren. De eerste reizigers konden inchecken en ik sprak de betreffende dame weer aan. ”Yes, yes, yes, it is in order you can point out your bag and here is your boarding pass back”. PFfffff. ‘k ben toen maar gelijk doorgelopen ondanks dat ik nog lang niet aan de beurt was. Maar voor de rest ging alles goed.

Heb wel na het opstijgen lekker zo’n zes uur kunnen slapen ondanks alle opwindingen voel me dus nu, in het vroege ochtend gloren in Dubai, zo fris als een hoentje. Heb eigenlijk wel trek in een biertje maar het is tenslotte vroeg in de morgen dus zal ik het doen met een flesje water.

Hierna nog een uurtje of 6,5 vliegen en dan ben ik weer op schiphol, als de piloot tenminste ook zo fris is als een hoentje. En dan maar hopen dat mijn duiktas weer op de bagageband verschijnt.

Het aftellen is begonnen

Sea Passion Hotel, 1-4-2012, 13:30

Vanochtend ben ik weer terug waar het allemaal begon, Palau. Gisteren met een uurtje vertraging vertrokken uit Palau en om 02:00 aangekomen in het Sea Passion Hotel. Bij de ingang van het vliegveld wordt je door iemand gecontroleerd middels je paspoort en ticket. Op zich niets vreemd zul je zeggen. Ik werd zeer nadrukkelijk bekeken en vergeleken met de foto in mijn paspoort (ook niets vreemd, ik weet het). Uiteraard ga je dan niet slim lopen doen en de boel in de maling nemen, toch? Dan geef je de koffers af , die ze openen en controleren of je niets uit Yap probeert te smokkelen (o.a. schelpen, koraal enz). X-Ray hebben zie hier nog niet van gehoord. Daarna wacht je in een hal, is dus gewoon buiten onder een afdakje (maar goed ook want het begon weer even te regenen). Als dan het inchecken begint wordt je weer via je paspoort en ticket gecontroleerd. En nu drie keer raden door wie, jawel door dezelfde persoon die je vijf minuten geleden voor de eerste keer gecontroleerd had. Ik kon het dus niet laten om tegen de man te zeggen: “I’m still the same”, waardoor de man moest glimlachen  zijn schouders optrok en mompelde “ we must do this so”. Geweldig zo’n manier van werken. Maar ja, bedenk wel je vliegt met Unites Airlines en dat is Amerikaans. Toen we vanuit Manilla vertrokken richting Palau, dat is alweer twee weken geleden, werden we zelfs nog uitgebreid gefouilleerd.

Het weer in Palau vandaag weer schitterend, een zonnetje, blauwe lucht met hier en daar wat bewolking en een graadje of 30. Toen ik vanochtend ben gaan slapen had ik niet in de gaten dat de gordijnen nog open waren en werd daarom dan ook prompt rond de klok van 06:00 uur wakker van het felle licht wat in de kamer scheen. Na nog een beetje te hebben door gesukkeld ben ik om 07:00 maar gaan ontbijten.  Na het ontbijt heb ik een uurtje of twee van de zon en het zwembad genoten (moet tenslotte nog wat kleur opdoen) en ben daarna weer naar de kamer terug gegaan en heb een uiltje geknapt. Eenmaal wakker ben ik maar gaan lunchen.

De rest van de dag zal niet uit meer gaan bestaan denk ik zo (hahaha) al zal de lunch dan worden vervangen voor het diner.

Prive strand van het Sea Passion Hotel

Nog een leuk uitzicht vanuit het zwembad

Je waant je niet in het hotel met dit uitzicht.